Buikje van troost

Precies op het moment
dat ik in mijn schaduw stap
mezelf weer dreig klem te zetten
in mijn zelfgeweefde web
van negatieve overtuigingen

Kom jij ongemerkt naast me zitten
en biedt me jouw buikje aan.
Je pootjes in de lucht die uitnodigen:
“Toe maar, streel mij, raak mij aan.”

Jij
die met elke streling van mijn hand
mijn hart verder opent
mij herinnert aan het Licht.

Jouw buikje dat smeekt:
“Jij bent het centrum van mijn wereld,
Heb jezelf toch lief
zoals ik jou liefheb”.

© Linda Pelt
5 september 2022