Getij
De dood is slechts een schijnbeweging
De ziel die terugzakt
In de bron van haar bestaan
Zovelen bij elkaar
Dat je verdrinken kunt
En daarom toch alleen
Hoe zorg ik daar voor mijn verloren kind
En laat die hier niet achter
Als ik mijn eigen tranen draag
Maakt dat voor hen het dragen zachter?
Gedragen tranen maken zwaar
Stromen maakt het lichter
Zo stroomt beweging door mij heen
Van dood naar leven en weer terug
Eindeloos
De grens van land en water