Het einde van het jaar nadert… het is weer tijd voor de “goede voornemens”. Velen van ons grijpen de jaarwisseling aan om je voor te nemen je leven in bepaalde opzichten te verbeteren. Veel voorkomend zijn de bekende gezondmakers: stoppen met roken, gezonder eten, meer bewegen. Maar hoewel ze er op het eerste gezicht makkelijk uitzien, blijken ze vaak moeilijk vol te houden. Want had je je dat vorig jaar ook niet allemaal voorgenomen?
Eind december 2007 stond ik op de weegschaal, om tot mijn schrik te bemerken dat de “schade” van de decembermaand nog erger was dan ik al vermoedde: ik woog (met mijn geringe lengte van 1.59m) op 1 ons na weer 70 kilo!!! In de loop van de jaren waren er ongemerkt al wat kilootjes bij gekomen, maar het laatste half jaar van 2007 waren er in een paar maanden tijd nog eens 5 kilo bij gekomen. En al die tijd leefde ik in constante strijd met mezelf: vol goede moed aan het
lijnen slaan, om na een paar dagen alweer te merken dat de motivatie ontbreekt om het vol te houden. Nog meer dan het overgewicht was ik op een gegeven moment vooral die continue innerlijke strijd spuugzat – het afwijzen van mezelf omdat het maar niet lukte om vol te houden.
Op 31 december vorig jaar heb ik dan ook de knoop doorgehakt: ik ben in mijn evakostuum voor de spiegel gaan staan en heb gevraagd: “wat is er dan in hemelsnaam zo vreselijk mis aan dit lichaam waarom je het niet kunt accepteren zoals het is?” En toen herinnerde ik me woorden uit de opleiding: “Hoe heb je je lichaam lief? Ben je dankbaar dat hij je draagt?” Op dat moment veranderde er iets in mij…
Ja! ik had mijn lichaam lief en ik nam mij voor om het te accepteren precies zoals het op dat moment was. Er viel een last van mij af, die mij de eerste maanden van 2008 een enorme rust gaf. Ik hoefde niet meer te lijnen, ik hoefde me niet meer schuldig te voelen, ik hoefde me niet meer te ergeren aan alle kleding die ik niet meer paste, ik ben wat grotere maten gaan kopen en voelde me lekker in mijn nieuwe “vel”. Totdat…
…ik in april begon te merken dat mijn conditie mede door het overgewicht zo slecht geworden was, dat ik me futloos begon te voelen. Ik had de energie niet meer om de dingen te doen die ik graag wilde doen, om optimaal dienstbaar te kunnen zijn aan het Leven met alle kwaliteiten die ik heb. En toen heb ik een nieuwe keuze gemaakt… waardoor er 6 maanden later 11 kilo minder van mijn lichaam aanwezig is. Ik voel me weer fit.
Het proces waar ik doorheen gegaan ben heeft mij enorm aan het denken gezet. Hoe komt het dat ik nu zo makkelijk veel gewicht kwijt kon raken, terwijl ik het jaren zonder noemenswaardig resultaat geprobeerd heb?
Tijdens één van onze lesdagen heeft Diny eens het volgende geponeerd: “Je kunt pas werkelijk in vrijheid kiezen, wanneer je alle consequenties van alle keuzemogelijkheden herkent en aanvaardt.”
In eerste instantie leek me dit zo’n raar uitgangspunt… je kiest toch juist omdat je ergens verandering in wilt brengen? Juist omdat er “consequenties” in je leven geslopen zijn die je niet wilt, die je afwijst.
Maar toen kwam de volgende zin in mij op, die ik ooit gebruikt heb tijdens een voordracht:
“De kunst is om te kiezen voor het licht maar tegelijkertijd de duisternis te aanvaarden.”
Voor mij betekenen deze woorden dat pas wanneer je het leven in al zijn facetten kunt accepteren zoals het is, je vrij bent om te kiezen en je keuze ook (blijvend) vorm kan krijgen. Alle andere keuzen zijn namelijk gebaseerd op angst en waar angst heerst is het licht van de Liefde versluierd. Dat lijkt misschien kort door de bocht, maar angst kent vele gezichten…
De volgende keer dat je jezelf voor een keuze plaatst, vraag jezelf dus eens af: “Loop ik werkelijk ergens naar toe of loop ik ergens voor weg? Loop ik weg van een deel van mijzelf dat ik nog niet kan herkennen, erkennen, accepteren en in liefde omvatten?”
Zolang je keuze gebaseerd is op het laatste, zal het niet beklijven. Datgene waar je van weg loopt, is er namelijk niet voor niets. Het wil gezien en gehoord worden, het wil jou iets aanreiken, het wil dat andere, hogere deel in jou aanraken en tot leven wekken.
Dus wanneer jij zo aan het einde van het jaar de “goede” voornemens voor jezelf op een rijtje zet, dan wens ik je het volgende toe:
Neem jezelf het komende jaar alleen maar voor om alle aspecten van jouw “zijn” te herkennen, erkennen, accepteren en in liefde te omvatten, opdat de keuzes die je maakt vorm zullen geven aan jouw hoger Zelf en je zullen leiden naar je ware levensvervulling.