Verbonden in psychose
Even
heb jij ons mee genomen
naar de angst die diep
in ons bestaan
verankerd is.
Naar de plek
waar heden en verleden
samensmelten tot één werkelijkheid.
Gevangen in het tijdloze moment
waarop vechten en vluchten
je ontnomen wordt.
Even
had ik de hoop
jou te kunnen bevrijden
uit de onzichtbare draden
die het leven spint,
die wrede draden
die ons verleden
aan het heden bindt.
Even
heb ik jou gezien,
beroofd van al
jouw schoonheid –
Niet in staat
om de hand
die ik jou toe reik
te onderscheiden
van het kwaad.
Even
heb ik ervaren
hoe intens verbonden
wij met jou waren
Onszelf overstegen
jou met liefde omringd.
Als een geschenk
dat jij ons hebt gegeven…
gekoesterd in mijn hart
voor de rest van mijn
leven.